Onlangs heeft mr. Veen, kinderrechter in Noord-Nederland, een bijzondere uitspraak gewezen. In de procedure stond de vraag centraal of een kind van gescheiden ouders bij de vader mocht gaan wonen. Het kind wilde dat zelf wel, maar de rechter achtte het in het belang van het kind om dit verzoek niet toe te wijzen. De uitspraak is geschreven in de vorm van een persoonlijke brief aan het kind, hoogstwaarschijnlijk in een poging de boodschap over te laten komen op de ouders.

De kinderrechter schrijft onder meer:

“Ouders, in de zin van twee volwassenen die samen optreden in jouw belang, die heb jij al een hele tijd niet. Je hebt een vader en een moeder, die het nergens over eens lijken te worden, over alles conflicten weten te krijgen en jij zit daar tussenin.”

Het beste voor het kind

De kinderrechter legt in de uitspraak de nadruk op het feit dat de ouders zich niet alleen moeten focussen op wat het kind zelf wil, maar wat in de praktijk het beste is voor het kind. De ouders moeten hierin zelf verantwoordelijkheid nemen en overwegen wat het beste is voor hun kind, in plaats van hierin naar hun kind te wijzen.

“Als je ouders mij vertellen wat er moet gebeuren en waarom, dan gaat het over de vraag wat jij ècht wil en waarom je dat wilt. Daar focussen ze allebei op. Ik heb ze ter zitting uitgelegd dat ze daarmee de kern missen. Wat jij wilt en waarom je dat wilt is belangrijk. Dat moeten je ouders zeker meewegen. Maar daarna moeten ze zelf hun verantwoordelijkheid nemen. Dan moeten zij als ouders zich buigen over de vraag of wat jij wilt nu wel zo’n goed idee is. Daarna moeten zij, alles meewegende, een beslissing nemen.

Dat zijn je ouders duidelijk niet gewend en jij verwacht het al niet meer van je ouders.”

Beslissing

De uitspraak wordt afgesloten met het besluit dat het kind bij de moeder blijft wonen.

“Jij hebt het gevoel dat je iets mist. Jij mist ook iets.

Maar ik verwacht niet dat jij door een verhuizing naar je vader gaat ontdekken wat jij mist en dat je dat daar dan ook gaat vinden, in de zin dat je probleem is opgelost.

Jij moet aan je eigen ontwikkeling gaan werken, vanuit je eigen omgeving, met de mensen waar jij je nu goed bij voelt. (…)

Jij bent bereid om alles wat verder voor je belangrijk is achter te laten in (woonplaats moeder) en bij je vader te gaan wonen, om daar naar een onbekende – nog niet uitgezochte – school te gaan, nieuwe vrienden te moeten maken en van daaruit te proberen je contacten met je kring in Groningen te onderhouden. Als ik de situatie overzie, dan is wat jij wilt doen niet in jouw belang en ook niet in het belang van je broertje.”

Procedure de oplossing?

Het is een uitspraak in een van de vele procedures die door ouders worden gestart. Soms procederen ouders jarenlang over geschillen ten aanzien van de omgang en valt er steeds opnieuw iets voor tussen de ouders waardoor een nieuwe procedure wordt gestart. Het is echter maar zeer de vraag of deze reeks van procedures de meest duurzame oplossing is. In ieder geval zag de kinderrechter in dit geval genoeg redenen om het kind in bescherming te nemen.

Tot slot is nog bijzonder dat de kinderrechter rekening hield met de startdatum van de school van het kind bij het afgeven van de beschikking.

“Normaal gaan beschikkingen er alleen op woensdag uit. Dat zou betekenen dat jij pas woensdag 5 september hoort waar je gaat/blijft wonen en waar je naar school gaat. Maandag 2 september begint in Assen je school weer. Om te zorgen dat je weet waar je dan aan toe bent, zullen we deze beschikking vandaag aan de advocaten van je ouders faxen. Jij krijgt zelf een exemplaar over de post.”

De volledige uitspraak is hier te lezen.